Het is bijna 2018 en dan herdenken wij onze doden. Ook op deze site herdenken we de "door vechtscheiding" overledenen zijn, ook zo Ruben, Julian en Jeroen, de vader van de jongens.
In het AD lezen wij, 19 mei 2018: Zeist/Amsterdam Het Meertens Instituut voor onderzoek en documentatie van de Nederlandse taal en cultuur wordt de nieuwe eigenaar van het digitale condoleanceregister voor de door hun vader omgebrachte broertjes Ruben (9) en Julian (7) Zeist.
Het wordt er niet publiek toegankelijk. Het wordt bij het instituut opgeslagen en alleen onderzoekers die onderzoek doen naar publieke rouw kunnen het inzien, meldt een woordvoerder van het instituut.
Het register komt van de Stichting ZoekJeMee. Die heeft de moeder via een tussenpersoon laten informeren over de overdracht, zegt een woordvoerder. "Het is ons condoleanceregister, dus we hoeven geen toestemming te vragen, maar we vonden het wel netjes."
De Stichting vond het volgens de zegsvrouw niet gepast een dergelijk register te vernietigen. "We wilden het ook niet online laten zwerven. Zo krijgt het wetenschappelijk nog nut."
Volgens de woordvoerder kan het register mogelijk bijdragen aan het vinden van een goede manier voor bijvoorbeeld crisisdiensten hoe om te gaan met dit soort rouwverschijnselen.
De broertjes werden in 2013 door hun vader om het leven gebracht.De man sloeg daarna de hand aan zichzelf. Het hele land kwam in beweging tijdens de wekenlange zoektocht naar de twee kinderen. Hun lichamen werden uiteindelijk gevonden in een duiker in een sloot in Cothen. Vandaag is dat vijf jaar geleden.
Mijn vrouw en ik zijn enkele jaren bij Jeroen betrokken geweest en wij wisten wat er de laatste periode, speelde. Maar helaas wilde hij niet veranderen.
Nu vijf jaar later is er deze rouwregister/ onderzoekdocumentatie.
Op 9 december 2015 schreef De Nieuwsbode, de plaatselijke courant van Zeist e.o., over het "eindelijke monument voor RuJu". Onze burgemeester en de initiatiefnemer Menno Bausch, Sjors en Joep waren aanwezig voor dit plechtige moment. Zie verder de tekst.
Op 1 december 2015 is het kunstwerk ter herinnering van alle kinderen die door o.a. "vechtscheiding" om het leven zijn gekomen. Na de mooie toespraken en toen de belangstellende naar huis zijn gegaan heb ik vanochtend foto's gemaakt. Tevens zie ik dit als afsluiting van deze berichtgeving.
Nu, 5 november 2015, zie ik op TV (RTV Utrecht) dat er 1 december 2015 het RuJu gedenk - kunstwerk geplaatst gaat worden achter het Zeister Slot. Het monument is niet alleen van Ruben en Julian maar alle slachtoffers die overleden (vermoord) zijn wegens een vechtscheiding. Bij Jeroen en Iris was dit het geval en later hoorde ik dat de nieuwe echtgenoot van Iris zijn vrouw en twee kinderen ook bij een vechtscheiding overleden zijn. Helaas hoorde ik dat er nog toenemende vechtscheidingen zijn voorgevallen. In onze jachtige leven en steeds minder tolerantie zal dit helaas toenemen. De kinderen zijn het slachtoffer, en zo van, ik niets, dan jij ook niets!
Schuin tegenover waar ik woon is een pedagogisch bureau waar dagelijks veel gezinnen of een ouder met kind/kinderen, waar therapeutisch nog geprobeert om de zaak te redden. Mede zie ik helaas dat vele huwelijken maar na een aantal jaren maar een ander kiezen, waardoor de kinderen de dupe van zijn. Wij zijn waarschijnlijk maar truttig om nog steeds bijna 40 jaar bij elkaar te zijn, wat wij ooit eens wel beloofden.
Zelfs met een gedoog huwelijk kun je er nog wat van maken, maar je moet er wel iets aan/voor doen. Geven en nemen. Wij hadden vrienden in Wenen en die zijn een week hier bij ons in huis geweest, en toen zij begonnen over hoe lang wij al samen waren viel het oordeel: "was sind du Altmodisch !" Zij hadden er al zeven jaar opzitten, na een tweede huwelijk,zonder kinderen!!
Misschien zal de maatschappij met wat er nu in de wereld speelt,er een kentering komen in dit leed voor kinderen, en zullen de aankomende gezinnen een langer leven beschoren zijn met kinderen die normaal zonder ruzie in harmonie mogen opgroeien. Ik blijf het volgen.
Een jaar later, 2014 !!!!
Het is in de maand mei, alweer een jaar geleden dat Jeroen Denis gevonden werd, na zelfmoord, in Doorn. En vanaf dat moment begon het zoeken naar Ruben en Julian. Ook zij zijn later gevonden, dood. Het blijft een zeer triest verhaal en gemis. Zijn zij de omwenteling in dit fenomeen vechtscheiding en heeft men er nu van geleerd?
RTV Utrecht heeft in week 20, elk uur een verhaal van Iris laten zien met het verhaal wat al bekend was. Ook op Ned 1 was dit te zien en weer in het AD. De doodsoorzaak zal nooit bekend worden, maar ook ik, Jeroen kennende, zal de dood van Ruben en Julian humaan geweest zijn.
Monument voor Jeroen Denis en Ruben en Julian.
Waarom deze artikelen staan op de speelgoedsite van ADO:
Samen met Jeroen heb ik deze site kunnen opbouwen en uitbouwen. Vandaar dat ik het zo belangrijk vind dat ik nu voor hem op kom, daar ik zes jaar met hem gewerkt heb en een vertrouwensband is ontstaan.
Op 21 december 2013 in het AD, vier volle pagina's over Jeroen, Ruben en Julian. Esther Kelder geeft daar een heel duidelijk beeld zoals het allemaal gegaan is. Dit moet u lezen daar er zoveel over gespeculeert is in de media en dit het juiste verhaal van Esther. Ook vertelt zij over de misstappen van hulporganisaties, en de "streken" die Iris , en vader van der Schuit, uithaalde.
Op 17 december 2013 is in alle media verteld dat de oorzaak van de dood van Ruben en Julian niet meer te achterhalen is.
Tevens is bij Jeroen ook niets gevonden wat, mogelijke psychische afwijking betreft. Dus de zaak is definitief gesloten!
1 oktober 2013.
Deze week , staat er in diverse kranten en in de media, het verhaal dat alle instanties geen fout hebben gemaakt in de procedures omtrent de vechtscheiding van Jeroen en Iris en de zoontjes, Ruben en Julian. Tevens werd nu duidelijk uitgesproken dat Jeroen steeds te laat of helemaal niet op de hoogte was van de status van het proces en de resultaten en afspraken van de instanties. Hij werd er "bewust" door zijn ex en haar vader, niet van op de hoogte gebracht en/of er helemaal buiten gehouden.
Voor mij weer een bewijs dat dit drama niet had hoeven gebeuren, als beide partijen hadden kunnen communiceren, evenals de instanties die daarvoor ingehuurd waren. Tevens voor mij een rehabilitatie voor Jeroen die steeds de dader was in deze trieste zaak. De ex speelde vanaf de dood van Jeroen en de vermissing van Ruben en Julian,het slachtoffer maar heeft er bewust of niet wetend, aan meegedragen, dat het proces zo gelopen is en fataal!!!
Ingezonden brief aan: alle kranten en ANP
Monument voor Jeroen Denis en zoontjes.
Geen monument voor de Stichting RuJu maar monument voor Jeroen Denis en kinderen!
Wat er gebeurd is blijft vreselijk, maar hoe is het zo gekomen? Ik kende Jeroen zes jaar, en behalve dat hij mijn fysiotherapeut was, hadden we privé ook een band. Door de persoonlijke gesprekken hoorde je vanaf het moment dat het mis ging wat er speelde. Iris, de moeder, trekt alle aandacht naar zich toe en is de onschuldige moeder. Ik weet dat vanaf het begin van de scheiding, vader van der Schuit de regelaar was in dit proces. Er zijn dingen gebeurd, die hij achter hun rug regelde, en die Jeroen tot deze daad hebben gebracht. Volgens mij leed niet Jeroen aan een diepe narcistische persoonlijkheidsstoring maar de vader van Iris!
Ik vernam dat de heer van der Schuit zelf werkzaam is bij de jeugdzorg, en zo kon hij ook dit proces vanuit die hoek, naar zijn hand zetten. Ook bij andere zaken was hij de voeder van wat er uiteindelijk gebeurde. Als je zeker drie jaar elke keer weer als vader vernederd wordt, en justitie zover krijgt dat de kinderen hun vader minder tot niet meer zouden mogen zien, dan ontstaat er een vechtscheiding. Ook de beschuldiging over mishandeling is niet juist. Opgeklopt door Iris in de media en men gelooft veel eerder een tranende moeder dan de overleden vader. In facebook zag ik dat zij al vier zelfmoordpogingen geprobeert heeft?
Mishandeling is wel iets anders dan even af laten koelen onder een koude douche wat zij als mishandeling verwoordde in de media. Ik kende Jeroen als een rustige vader die veel met zijn jongens deed en er altijd voor hen was. Ook toen hij de eerste veranderingen bij zijn zoons zag, aan het begin van de scheiding, heeft hij gelijk hulp gezocht om hen weer op het oude pijl te krijgen, wat ook lukte.
Scheiding is zeker voor kinderen een onzekere factor in hun leven. Als er dan spanning ontstaat tussen de scheidende ouders, dan geeft dat onrust. Ook op latere leeftijd wreekt dit zich! Zover is het helaas niet gekomen!
Toen was hun geluk nog heel gewoon!
Wat mij het meest stoorde aan de hele zaak is, dat er geen moment aandacht was voor de ouders van Jeroen. Alle aandacht was gericht op Iris terwijl het samen hun kinderen waren. Dat Jeroen er zelf er een einde aan maakte, en zijn zoontjes daarin meenam is een proces van jaren geweest. Iris en haar vader hebben dit opgebouwd, bewust, voorbedacht en Jeroen was het slachtoffer en daardoor ook zijn zoontjes. Hij zij, "ik de kinderen niet, dan jij ook niet", volgens de media.
Ik ben van mening dat als vader van der Schuit zich er niet in gemengd had, dit heel anders gelopen zou zijn. Ik heb de ervaring dat de (schoon)vader – dochter relatie bij scheiding, altijd uitmondt in bemoeienis en het overnemen van de regie van de vader. Hij wil beschermen en regelen voor zijn dochter, Iris in dit geval.
Ook ik vind het fantastisch dat er zoveel mensen belangeloos hebben meegezocht , maar maak nu geen martelaar van deze moeder. Naast deze trieste zaak blijken er één op de drie scheidingen deze kant op te gaan. Als de kwaliteit van al deze tien (vijftien) hulpverlenings-bureau's , die met hen bezig zijn geweest, niet verbetert, vrees ik dat er nog vele monumenten in Nederland zullen verschijnen.
Herman uit de Bosch
gewone spontane en gelukkige jongens.
Aan: redactie AD/UN
Monument voor Jeroen Denis en zoontjes,
Het slachtoffer wordt tegenwoordig gezien als dader en moet alles zien te bewijzen. De dader gaat vrij uit en is de onschuld zelve. De hele kwestie is nooit goed te praten maar Jeroen heeft een monument verdiend, na wat hij de laatste jaren heeft meegemaakt met ex-vrouw en schoonvader en alle spanningen!
Respect voor Jeroen, hoe hij met zijn zoontjes is omgegaan in de moeilijke (vecht) scheidingsjaren. Hij heeft tot het laatst gevochten om zijn zoontjes te mogen zien en een normale omgangsrelatie met hen te mogen hebben. Helaas hebben zijn ex en haar vader kans gezien om Jeroen als de boe-man af te spiegelen bij de gerechtelijke macht.
Er komt binnenkort nog een verhaal over de kant van Jeroen, in een ander medium, en er zijn gelukkig meer mensen opgestaan om zijn visie te laten zien.
Jammer dat Iris, zijn ex, niet zelf hulp zoekt om dit alles te verwerken en inzicht te krijgen wat haar rol nu was! Helaas was, want dit had allemaal niet hoeven te gebeuren, medeplichtig aan..........?
Herman uit de Bosch
In memoriam, Jeroen Denis. (15 mei 2013)
Wat is iedereen geschrokken door jouw zelfmoord en het vermissen van je twee zoontjes. Je was continue voorpagina nieuws en in alle media.
Dat het niet goed zat tussen jou en je ex was niet onbekend. Mensen die je privé spraken en kenden wisten soms veel meer en ondergetekende wist dat dit niet goed kon gaan. Maar zo rigoureus deze daad! Er volgen natuurlijk de meest mogelijke verhalen, iedereen weet wel wat er is geweest en hoe het kwam. Mijn mening is dat jij een perfecte vader was voor je zoontjes, dat je alles met ze deed wat je kon en dat je ook, na de scheiding, regelde dat ze begeleid werden. Jeroen, ik heb je altijd gewaardeerd als plezierig mens, enthousiast, flexibel, gemotiveerd, behulpzaam, vakman, veelzijdige belangstelling, slim.
Ik weet dat je een tijd het niet meer zo zag,net na de scheiding. Er ging steeds meer tegen zitten. Verhuizen in Zeist, waar je het prima naar je zin had. Toen je verandering van baan, meer beleids/managerachtige baan, niet meer zo de fysiotherapeut maar de adviseur. Het leek te gaan lukken maar helaas zat ook jou de recessie tegen. Verhuisd naar Vleuten waar je een nieuw begin weer zag zitten met vriendin. Je jongens nog gewoon in Kerckebosch op school en bij Jonathan voetballen. Maar de jongens steeds naar je ex en de toenemende druk op de achtergrond van je ex-schoonvader (ouders) hebben heel lang al een wissel getrokken op jou.
Wat ik wel eens hoorde van je dacht ik, dit gaat een keer mis, niet kunnen vermoeden dat het zo rigoureus zou zijn. Dat het zo ver gekomen was, mede door de regeling van de rechtbank, heeft jou tot deze definitieve daad gebracht. Als buitenstaander kan ik mij invoelen in de groeiende spanning totdat de stop springt en zegt, ik wil en kan dit niet meer. Je hebt mijns inziens gedaan wat je kon doen. Maar sommige krachten kan niemand meer verwerken, dus deze daad.
Jij bent nu de zwarte Piet, die ook nog je kinderen dit aangedaan heeft. Jeroen, ik denk dat ik weet dat jij ook je kinderen wilde verlossen uit dit spanningsveld waar ook kinderen meer van voelen dan men denkt. Jij wilde ze op die manier beschermen en vrijwaarden van die krachten, voor hun toekomst, die niet normaal zijn. De kracht die jou zover gebracht heeft maakt jou niet de dader maar misschien wel "de verlosser". De kwade geest gaat vrijuit en zal zeggen, zie je wel, ik had gelijk.
In de Telegraaf werd al gesuggereerd dat je een diepe narcistische persoonlijkheidsstoring had! Ik heb jaren met zo'n directeur gewerkt maar de kwade geest heeft deze problemen wel en die leeft nog! En die zal zeggen, zo ben ik nu eenmaal * of ik herken mij er niet in, of de man zijn die denkt aanzien te hebben en het allemaal zo goed weet. Jeroen, ik zit me nu alweer op te winden omdat jou onrecht is aangedaan en je kinderen ook. Ik dank je dat ik je als therapeut, mens en vriend heb mogen kennen. Helaas heb jij de toekomst niet verder meer mogen krijgen. Toch zullen we jou als bijzonder plezierig mens en wat ik in het begin al zij over je, herinneren.
Bedankt voor alles en voor mij ben je niet de dader maar het slachtoffer.
Krijg nu de rust en vrede die je verdiend hebt.
* Boek: Zo ben ik nu eenmaal, auteur Willem van der Doest (Lastpakken,Angsthazen en Buitenbeentjes)
Herman
Nu in 2018 herdenken zij de broertjes en Jeroen!
